Dag 19: 30 Juli - Jomtien - Amsterdam

De laatste dag is dan toch echt aangebroken. Om half 10 gaan we ontbijten en na het ontbijt gaan we voor de zekerheid nog eens checken of alles wel geregeld is voor vanavond. We hebben er allebei niet echt vertrouwen in.
De receptioniste gaat het voor ons checken en we horen het later. Nog steeds vaag dus.

Oke, dan maar erop vertrouwen dat alles goed gaat komen.

We hebben in gezamelijk overleg besloten dat we vandaag naar 'Tiger Zoo' gaan, maar de vraag is even hoe we daar gaan komen. We nemen een songthaew richting het begin van Jomtien Beach, daar hopen we een taxi of iets dergelijks te kunnen charteren.

We worden aangesproken door een songthaew chauffeur. Hij vindt Tiger Zoo te ver weg, maar hij wil ons wel naar iets soortgelijks brengen. Wij vinden het te duur en niet echt wat we willen dus we lopen door. De chauffeur is aanhoudend en heeft inmiddels de prijs met de helft omlaag gebracht, maar omdat het niet is wat we willen blijven we volharden in onze NEE.
Zodra we weg stappen staat er een andere chauffeur klaar om met ons te praten. Deze wil ons wel brengen ondanks dat het ver weg is. We spreken een prijs en spreken af dat hij daar blijft wachten tot we terug komen.

Het is inderdaad ver. We rijden zeker een half uur met volle vaart over de Thaise snelweg (en we betwijfelen of dit te meest veilige manier van reizen is). Maar goed we komen veilig op de plaats van bestemming aan.
De zoo is totaal anders dan wat we in Nederland gewend zijn. Het is voornamelijk gebaseerd op shows. We gaan eerst naar de Olifanten show, maar omdat we de beesten al van dichtbij hebben gezien is het minder spectaculair. Na de show lopen we naar het gedeelte waar je tijgerpups kunt voeren. We kopen twee flessen met melk en Nicky en Tim gaan allebei een paar pups voeren. Erg leuk. Daarna gaan we twee aan twee met de tijgerpups op de foto.
Een eindje verderop kun je de krokodillen voeren. Nicky en Tim wagen zich er allebei aan. Ze krijgen een soort hengel met daaraan een kip (tenminste zo zag het eruit) en boven op een brug kunnen ze die hengel uitgooien zodat de krokodillen beneden in het water die kunnen eten. Bij Tim wil het eerst niet lukken, maar ook Tim z'n kip wordt uiteindelijk opgegeten.

Tijd voor de tijger show. Die begint met een wel hele vreemde tijger. Deze tijger lijkt namelijk verdacht veel op een groot varken. De bedoeling van het varken ontgaat ons een beetje... De tijgershow is leuk. De tijgers klimmen overelkaar heen, springen door hoepels en natuurlijk door de onvermijdelijke brandende hoepels. Al met al zeer onderhoudend.

Als laatste wil Tim nog op foto met de krokodillen. Wat dat betreft doen ze dat hier goed. Alles kost maar een klein bedrag waardoor je uiteindelijk toch gewoon een behoorlijk bedrag kwijt bent. Maar goed het levert een leuke dag op en dat is het belangrijkste.

Tijd om terug te gaan. En zoals gewoonlijk lijkt de terugweg korter als de heenweg. Aangekomen in het hotel, checken we toch nog een keer of de taxi geregeld is. De receptioniste verzekert ons dat alles in orde is.
Tom en de kinderen gaan nog even zwemmen en Ariane gaat de bagage in orde maken. 

Over een paar uur is het echt voorbij en vliegen we terug naar huis, wat ook wel weer lekker is, we hebben een heerlijke vakantie gehad, maar aan al het goede komt een eind.

Tot volgend jaar!

Dag 18: 29 Juli - Jomtien Beach

Vandaag is de eerste dag van de vakantie dat we ECHT kunnen uitslapen, we staan dan ook pas om half 10 op. Heerlijk.
Om 10 uur zijn we klaar om te ontbijten. Een aangename verrassing, want we dachten voor het ontbijt te moeten betalen, maar het zit bij de kamer in.

Na het ontbijt gaan we ons klaarmaken voor vertrek naar Koh Larn. Een eilandje voor de kust bij Pattaya. Aangekomen in de haven kopen we 4 kaartjes voor de boot en maken ons op voor de overtocht. 

Er staat behoorlijk wat wind dus de vaart is behoorlijk ruig. Als we voor de kust van het strand zijn moeten we overstappen in een longtail boat. Die zit behoorlijk vol, maar als we eenmaal op het uitgekozen strand aankomen is alles snel vergeten. Het is hier precies zoals we gehoopt hadden voor de deur van ons hotel te hebben.

Het strand is prachtig en er zijn voldoende ligstoelen. De zee is hier wel schoon, dus de kids zijn meteen vertrokken om vervolgens anderhalf uur niet meer uit het water te komen. Door de behoorlijke wind staan er hoge golven, dit tot groot genoegen van Nicky en Tim. We lunchen bij één van de restaurantjes op het strand en na de lunch gaan Tim en Tom nog weer de zee in. Nicky blijft even aan de kant, maar dat duurt niet lang, want als Tom uitgezwommen is gaat Nicky met Tim het water weer in.

Op dit strand hebben ze ook een bananenboot en we hadden Nicky en Tim belooft dat ze daar op mochten, dus zo gezegd zo gedaan. Geweldig vinden ze het.

Dan is het alweer bijna half 5 en tijd om terug te gaan.

Als je choas in optima forma wilt zien, raad ik je aan deze tocht te maken en dan met name de terugreis. Onvoorstelbaar hoe ongeorganiseerd dit is. Niemand weet waar hij op de longtail boat moet stappen. Gevolg mensen die maar heen en weer lopen over de rotsige bodem. Als er dan uiteindelijk een longtail boat komt dan is het dringen geblazen om aan boord te komen. Waardoor we net een stel bootvluchtelingen lijken. De longtails zitten ook zo vol dat dat het plaatje compleet maakt. Maar goed na drie longtails voorbij te zien gaan zijn we dan toch aan boord van onze boot gekomen, we zitten beneden en dat is maar goed ook. De zee is zo ruig dat de mensen boven in de open lucht enorm gillen af en toe omdat ze het gevoel hebben overboord te gaan. Na een uurtje varen komen we toch allemaal weer veilig aan bij de haven. 

Er staat een songthaew klaar om de mensen die naar Jomtien moeten weg te brengen voor 30 Baht per persoon. Als hij vol is (Tim moet zelfs op de treeplank staan) vertrekken we richting Jomtien.

Terug in het hotel gaan Tim en Tom nog even zwemmen en Nicky en Ariane gaan vast douchen. Tim en Tom komen later om ook te douchen.

 Als iedereen klaar is gaan we beneden nog het één en ander regelen voor morgen, want morgen is de vakantie echt voorbij.
We regelen een 'late checkout' en een PRIVE mini busje naar het vliegveld.

Dag 17: 28 Juli - Bangkok - Pattaya

Vandaag beginnen we aan de rust fase van onze trip; De laatste 2.5 dag gaan we doorbrengen aan het strand in Jomtien, net iets ten zuiden van de beruchte badplaats Pattaya. Ariane heeft gisteren bij ons hotel de trip geboekt,; omdat we naar Jomtien gaan moeten we nog 100 Baht per persoon bij betalen. Om negen uur worden we keurig opgehaald bij het hotel door de chauffeur (denken we). 

Eenmaal buiten gekomen blijkt dat we met al onze bagage nog een aardige wandeling moeten maken, waarbij we ook nog regelmatig langs gaan  bij andere hotels om mensen af te halen. Na een wandeling van een minuutje of tien (irritatie begint reeds te stijgen in deze temperaturen) komen we bij een aantal busjes aan. Al gauw vinden we degene die naar Pattaya gaat. 

We  stappen in - er bevinden zich nog 3 andere mensen in de bus. Geen probleem, plek zat. Tot onze verbazing blijven er maar mensen komen die ook in het busje moeten - uiteindelijk zitten we als haringen in de spreekwoordelijke ton. En dat met een rit van twee uur voor de boeg...  (irritatie neemt verder toe).

Na twee uur bereiken we inderdaad Pattaya; de chauffeur meldt dat we er uit moeten. Met handen en voeten proberen we duidelijk te maken dat we betaald hebben voor Jomtien en dat we dus verwachten bij ons hotel te worden afgezet. Helaas spreekt de chauffeur nauwelijs engels, en hebben we onze voucher reeds in het begin van de trip af moeten geven. Gelukkig meldt zich een Thaise dame die als gids op wil treden. Uiteindelijk krijgen we chauffeur zo ver dat hij belt met het hoofdkantoor. Vandaar krijgt hij de instructie dat we inderdaad naar  Jomtien moeten worden gebracht - dus wij weer terug de bus in. Na 15 minuten zet de chauffeur ons af bij een Songthaew, en vraagt of wij het goed vinden om over te stappen als hij de Songthaew betaald - anders mist hij de boot voor de andere passagiers. We stemmen in een worden nu snel naar ons hotel gebracht. Prima hotel, mooie kamers, 30 meter van zee, schitterend uitzicht.

We smeren ons vast in, gaan even lunchen en dan...naar het strand. Dat blijkt een kleine deceptie - wat een zooi op het strand; het wemelt van het afval - belachelijk gewoon.

We huren stoelen met een parasol (het is loeiheet vandaag) en gaan zwemmen. Ariane is van plan eerst even een dutje te doen maar wordt besprongen door een horde dames die haar willen masseren e.d. Ondanks de vele No's beginnen de dames te kneden, te masseren en te knippen. Uiteindelijk zijn ze bijna een uur bezig. Dan komt het moment van de waarheid: het afrekenen - eerst stellen de dames voor om 1000 baht te betalen (EUR 25.-). Na veel vijven en zessen besluiten we dat 500 redelijk is; de dames zijn woedend maar druipen af met de 500. Dit is voor Thaise begrippen dik betaald dus we voelen ons niet schuldig.

Inmiddels zijn we uitgekeken op de zee; de zee is gewoon warm, smerig en Tom heeft een onplezierige aanvaring met een kwal gehad, dus we brengen de middag door in het zwembad. 

's Avonds gaan we eten bij de Mac en lopen we door Walking Street - we hopen eigenlijk dat dit redelijk go-go bar-vrij is, maar dat blijkt ijdele hoop. Uiteindelijk gaan we om half tien terug richting hotel, om nog even wat te drinken en dan naar bed.

Dag 16: 27 Juli - Erawan Watervallen - Bangkok

Vandaag zitten we om 8 uur aan het ontbijt, want om 9 uur vertrekken we richting Erawan Watervallen. Ontbijt buffet, dus altijd goed - ze hebben zelfs appelsap. Na het ontbijt lopen we nog wat rond op het prachtige resort. Daarna vertrekken voor een ritje van 40 minuten naar de waterval. Deze ligt in een national park en bestaat uit zeven verschillende terrassen. De totale hoogte bedraagt ongeveer 1.5 km dus reeds aan het begin twijfelen we al of ook het bovenste terras zullen gaan zien....

Nadat we kaartjes hebben gekocht gaan we op weg naar terras 1; Onderweg zien we een slang van een meter in de boom zitten, die bezig is met het krijgen van een nieuwe huid. Even verderop komen we loslopende apen tegen; de gids had hier al voor gewaarschuwd, want hoe schattig ze ook zijn, het blijven wilde dieren, die dus niet te vertrouwen zijn. Maar het blijft een geweldig gezicht, en we hebben verder ook geen last van ze.
Al gauw bereiken we terras 1 - ziet er mooi uit maar niet echt uitnodigend om in te gaan zwemmen. Dat is bij terras 2 wel anders. Nicky en Tim zijn al gauw in het water, Ariane en Tom volgen. Het water is heerlijk fris, en tamelijk diep - er zijn maar een paar plekken waar je kunt staan. Ook zwemmen er dezelfde soort vissen in het wild die ook bij Dr. Fish worden gebruikt - alleen zijn dit de beduidend grotere broers en zussen. Zodra je even niet beweegt komt er zo'n vis zoeken naar huidschilfers, en daar schrikken we soms behoorlijk van...

Ariane en Nicky klimmen op de rots achter de waterval en ontdekken daar een klein meertje met veel vis. Bij het terugklimmen naar de voorkant glijdt Nicky uit, en die loopt een lelijke en pijnlijke wond op.  Hierna gaan we verder naar terras 3: Tom en Tim besluiten daar ook te gaan zwemmen - Nicky gaat niet, in verband met haar pijnlijke voet. Bij terras 3 liggen de vissen echt te wachten op een zwemmer, en zodra je er een been insteekt begint het sabbelen. Bij het verlaten stoot Tim zijn voet; inmiddels begint de blessure lijst te lang te worden en besluiten we om terug te gaan - Nicky's voet doet nu echt heel erg pijn en het volgende terras ligt 500 meter verderop.
We gaan dus iets eerder lunchen dan gepland...

Na de lunch rijden we door naar het 

laatste onderdeel van deze dag - de enorme Chedi in Nahkon Pathom, waar volgens overlevering de as van de Boeddha wordt bewaard. Dit is een rit van twee uur - prima moment dus om even een uiltje te knappen.
Bij aankomst blijkt het te regenen - dus gewapend met paraplu's bekijken we tempel en de Chedi; omdat onze gids Nok zelf Boeddistisch is krijgen we veel uitleg en wordt Nicky betrokken bij het ritueel; eerst krijgt ze een lotus bloem, waarvan ze de blaadjes moet vouwen (hoe mooier gevouwen hoe meer kans dat de wens uitkomt). Vervolgens steekt ze een kaarsje aan en daarna in gedachte een wens op zeggen met de bloem en de wierookstokjes tussen je handen. Dan zet ze de wierookstokjes in het zand en offert de bloem. Daarna mag ze een stukje bladgoud plakken op een Boeddha die daar staat - de plek waar je hem plakt heeft ook weer verschillende betekenissen. 

Hierna kijken we nog wat rond bij de Chedi, en gaan we vervolgens in de bus terug naar Bangkok waar we bij ons hotel worden afgezet; we nemen afscheid van Nok, en ook van onze laatste tour - het einde van de reis komt nu wel in zicht. Morgen vertrekken we naar Jomtien voor 2.5 dag strand en daarna is het voorbij....

Note bij het uploaden van de foto's van vandaag zijn we aan ons tweede picasa webalbum begonnen, want we zijn door de 1.000 foto's heen!

Dag 15: 26 Juli - River Kwai Floatel - Bridge over de River Kwai

Vandaag gaan we met de trein een stukje over de 'Railway of Death' rijden en de brug bezoeken.

We kunnen een beetje uitslapen, want we vertrekken pas om 11 uur, maar omdat het ontbijt maar tot 9 uur geserveerd wordt staan we toch bijtijds op. Na het ontbijt gaan we een beetje luieren en Nicky en Tim gaan nog even zwemmen. Om 11 uur vertrekken we richting het station. Onze gids Nok vertelt ons dat de trein om ongeveer 1 uur vertrekt, maar ze vertelt er ook bij dat in Thailand de treinen altijd te laat zijn dus dat het ook zomaar half 2 kan worden. Bij aankomst op het station blijkt dat ze gelijk heeft en de trein wordt om half 2 verwacht. We gaan dus eerst lunchen. 

Na de lunch die we om half 1 op hebben begint het grote wachten. Uiteindelijk komt de trein om 2 uur. Op deze manier is dit wel een hele luie langzame dag aan het worden. Maar goed om 2 uur gaan we dus in de trein. We gaan maar een stukje rijden, maar wel langs 'HellFire Pass' een afgrond waar tijdens de bouw van het spoor in de tweede wereldoorlog heel veel krijgsgevangenen, onder zeer erbarmelijke omstandigheden, zijn overleden. Als we erlangs rijden is goed te zien hoe diep het ravijn is. In de trein worden we voortdurend aangesproken door mensen die spullen proberen te verkopen: souvenirs, eten, drinken, fruit etc.
We stappen uit bij het station genaamd: Thakilen. Hiervandaan rijden we nog een half uurtje met de minivan naar het oorlogsmuseum en de begraafplaats.

De begraafplaats is een mooi onderhouden stukje grond met duizenden grafstenen, allemaal van krijgsgevangenen die zijn omgekomen tijdens de bouw van de spoorweg. Eerst waren er 5 begraafplaatsen op verschillende plekken langs de spoorweg, maar de landen van wie er mensen zijn overleden hebben besloten dat het makkelijker is om alle doden op één plek te begraven. Op de plek waar ze nu liggen was in de oorlog een werkkamp ingericht. In het museum wordt een beeld geschetst van hoe het geweest moet zijn tijdens de bouw, met foto's, maquettes en borden met tekst en uitleg. De gratis koffie aan het eind is werkelijk de slechtste koffie die we tot nu toe hebben gedronken.

Hierna is het tijd voor een bezoek aan de beroemde brug. Bij aankomst blijkt, dat wij niet de enige zijn die de brug willen zien (duh!) het is er heel druk. Lastig dus om goede foto's te maken. Maar het geeft wel een indruk over hoe het er uit gezien moet hebben. We lopen over de brug naar de andere kant van de rivier en weer terug. De brug is trouwens nog steeds in gebruik maar we komen geen trein tegen...

Op naar het hotel voor vannacht en naar het welverdiende zwembad (het is nog steeds erg warm hier).
Het hotel van vanavond is een luxe resort. We worden welkom geheten met een welkomstdrankje. Omdat we al een paar dagen weer zonder internet zitten vragen we ook meteen drie toegangscodes voor het internet. Maar voordat we ons gaan verdiepen in het nieuws eerst Zwemmen.

Vanavond eten we hier in het resort en morgen om 9 uur vertrekken we richting de Erawan Watervallen.

Dag 14: 25 Juli - Bangkok - River Kwai

Vandaag moeten we weer ongelofelijk vroeg op want we worden om 6.30 uur opgehaald door de gids van Viengtravel om op een driedaagse tour te gaan.
We zitten om 5.45 uur aan het ontbijt, maar we zijn niet de enige, nog een stuk of 3 andere gezelschappen willen ook ontbijten. Gevolg grote paniek en wanorde in de bediening/keuken en steeds meer geïrriteerde mensen aan de tafeltjes.

Onze gids is goed op tijd, maar wij zijn nog niet klaar met ontbijten. Gelukkig voor ons zijn we de enige op onze tour (het andere gezin heeft moeten annuleren), dus het maakt niet zo veel uit dat we wat later zijn. Om 7 uur kunnen we dan eindelijk vertrekken.

Eerste stop 'Floating Market' in Damnoen Saduak. Onderweg er naar toe (ongeveer anderhalf uur rijden) vallen we allemaal in slaap. Eenmaal aangekomen in de buurt van de markt gaan we het laatste stuk met de longtail boat. Deze vaart tussen de fruitplantages door naar de markt. De markt was eerst een fruit markt voor de lokale bevolking, maar inmiddels is het één grote toeristenmarkt met allerlei souvenier kraampjes geworden. Omdat we toch wat willen ervaren van de floating market nemen we een prauw (roeiboot) die ons door de grachtjes vaart. Onderweg komen we ALLE gezelschappen van het ontbijt tegen! Hoezo toeristisch. Toch is het ondanks dat wel een leuke ervaring. Bij terugkomst bij de minibus blijkt dat onze gids allerlei lokaal fruit voor ons heeft gekocht, o.a.: Rose Apples, Pomelo, Fried Banana en gewone bananen. Dat is toch wel weer erg leuk.

Volgende stop 'Pottery Factory' een klein 'fabriekje' waar allerlei potten voor planten e.d. met de hand gemaakt worden. Vooral Chinezen zijn grote afnemers. Afhankelijk van de orders die ze hebben gehad draait dit fabriekje 24 uur per dag. 

Eigenlijk is het meer een werkplaats als een fabriek, want alles wordt met de hand gedaan. Ze halen de klei uit de grond onder de rijstvelden. Die wordt dan in putten gedaan en er wordt water en zand aan toegevoegd. Na een paar dagen kunnen ze de klei gebruiken om potten van te draaien. Die worden dan bewerkt en vervolgens gaan ze in de oven. Erg leuk om gezien te hebben en ze verbaasd over de snelheid waarmee gewerkt wordt.

Laatste stop voor de lunch is de Khao Bin Cave. We bezoeken de grot met een gids die ons van alles vertelt over de grot. Binnen is het net een sauna, we zweten ons twee slagen in de rondte, maar het is wel een mooi schouwspel van stalagmieten en stalagtieten, die overigens nog steeds aangroeien. Als we weer buiten staan voelt het in eerste instantie gewoon frisjes aan, maar jammergenoeg verdwijnt dat ook weer snel.

Tijd om te gaan lunchen. 

Maar voordat we bij onze lunch plek aankomen stoppen we nog even langs de kant van de weg om de apen te voeren. Wel vanuit de auto hoor, want anders weet je nooit wat ze doen.
We lunchen typisch Thais: rijst met een aantal gerechtjes waar je van kan pakken wat je lekker vindt. We hebben kip met cashewnoten, gegrilde vis, zoet varkensvlees en pittige garnalen. Heerlijk allemaal.

Na de lunch gaan we op weg naar ons hotel voor vannacht. De rit duurt ruim twee uur. We komen aan bij een longtail boat aanleg steiger. Hier stappen we met onze bagage in. En we varen naar ons hotel. 

Het is een zogenaamd floatel, oftewel een drijvend hotel. Het is echt een idylische omgeving, zo aan de rivier tussen de met jungle bedekte oevers.
We hebben kamers 1 & 2 helemaal aan het eind van de pontons. Dit is wel leuk, want je kan hier zwemmen. Nou eigenlijk is het niet echt zwemmen, maar met de stroming laten meevoeren. Zwemvesten zijn bij de kamer inbegrepen. Na wat twijfelen van onze kant (het onweert in de verte) gaan de kinderen zich omkleden en duiken, voorzien van zwemvest in het water. 

Ze vinden het geweldig. Omdat wij de kamers hebben waarbij je je het langst op de stroom kan laten meevoeren is het een af en aan geloop van kinderen (allemaal Nederlanders). Tom gaat ook nog even mee om even af te koelen.
Vanavond hebben we nog een diner en na het diner is er een mogelijkheid om naar Mon dansen te kijken.
Nog iets van dit hotel: er is GEEN elektra, dus iedereen krijgt een olielamp om vanavond wat te kunnen zien.

Na het eten doen we nog wat spelletjes: Boggle en gaan daarna lekker slapen op het deinende water.

Dag 13: 24 Juli: Bangkok

Om 8 uur staan we op en we ontbijten tegenover ons hotel. Daarna gaan we naar Wat Pho. In Wat Pho is onder andere de grootste liggende buddha te zien. We nemen een Tuktuk, alleen heeft deze geen zitje naast de bestuurder, dus moeten we met z'n vieren achterin en eigenlijk past dat niet. Gelukkig is het niet heel ver rijden.

Bij aankomst blijkt dat Wat Pho gerenoveerd wordt, maar hij is wel gewoon open. Het is hier heel wat rustiger als gisteren bij Wat Phra Kaeo. De liggende buddha is enorm. Hij is kort geleden helemaal opnieuw in goud gehuld en dat is te merken want hij glimt behoorlijk. Heel indrukwekkend! Als we achter de buddha komen, kopen Nicky en Tim voor 20 Baht een schaaltje met muntjes die ze één voor één in koperen keteltjes gooien. Het zijn een heleboel keteltjes. 

We verlaten de tempel van de liggende buddha en lopen verder over het terrein van de Wat. Er zijn een heleboel buddha's in galerijen opgesteld, wat mooi schouwspel maakt. Tussen de buddha's is af en toe een soort tempeltje met een ruimte waar je je geloof kunt belijden.
Verderop horen we chanten en het blijkt dat er een aantal monniken op een rij zitten die mantra's aan het chanten zijn. Ondertussen zitten er Thai op stoeltjes in meditatie verzonken te luisteren. Na anderhalf uur zijn we uitgekeken en gaan we op weg naar Wat Arun.

Om bij Wat Arun te komen moeten we met een veerpont naar de overkant van de rivier. Wat Arun (tempel van de dageraad) is een tempel in Khmer Stijl en dat is ook goed te zien. Hij ziet er kompleet anders uit als de andere tempels. Hij staat in de wijk Thonburi, dit is het gedeelte van Bangkok dat na Ayutthaya 15 jaar de hoofdstad van het toenmalige Thailand is geweest. General Taksin heeft zichzelf hier na de val van Ayutthaya tot koning uitgeroepen. Na zijn overlijden 15 jaar later, heeft koning Rama I de hoofdstad verplaatst naar de overkant (zuidkant) van de rivier omdat dat beter te verdedigen was tegen vijanden uit het noorden.
De grootste pagode van Wat Arun is 114mtr. hoog en je kunt hem tot ongeveer de helft beklimmen via een hele steile (echt hele steile) trap. Eenmaal boven heb je wel een mooi uitzicht over Bangkok. Als je dan weer naar beneden wilt is het net of je in een gat stapt zo steil is de trap. Maar goed we komen allemaal weer veilig beneden.

Na Wat Arun zijn we allemaal zo enorm verhit dat we besluiten om naar het hotel terug te gaan om te gaan zwemmen. Het is ook vandaag weer een hele warme dag met veel zon in Bangkok. We nemen een taxi. Terug in de straat van het hotel eten we een broodje (!) bij Subway. Ook in Thailand (en met name in Bangkok) is het Americanisme (nieuw woord?) toegeslagen, met McDonalds/Burger King en Starbucks/Subway en allerlei andere ketens uit de US.
Terug in het hotel gaan we zwemmen en chillen bij het zwembad.

's Avonds gaan we eten in de Bayoki Tower. Op de 81ste verdieping eten we bij een prachtig uitzicht over Bangkok. Het eten is voor thaise begrippen zeer aan de prijs maar voor ons Europeanen nog steeds goed te betalen. Het is een zeer uitgebreid buffet waarbij sommige gerechten vers worden klaar gemaakt. Al met al heerlijk eten.

Na het eten gaan we naar Khoa San Road een soort Night Bazar + Erg gezellig en erg druk. We gaan enigszins op tijd naar bed want morgen moeten we om 6.30 uur klaar staan voor onze drie-daagse River Kwai tour.

Dag 12: 23 Juli - Bangkok

Vandaag gaan we naar Wat Phra Kaeo en het Royal Palace. We ontbijten in ons hotel. En nemen dan een taxi voor 100 Baht richting de Wat.

Eenmaal uit de taxi worden we aangesproken door een man met een petje op waarop 'Police' geschreven staat. Hij vertelt ons dat de Wat dicht is vanwege 'Buddha Day' en pas om 11 uur weer opengaat. Hij vertelt ons verder dat wij met de Tuktuk een tourtje kunnen maken voor 30 Baht en dan om 11 uur weer terug zijn bij de Wat. Het duurt even maar dan dringt het tot ons door dat dit precies is waarvoor we continu gewaarschuwd worden. DON'T TRUST STRANGERS..... We wimpelen hem af met de woorden dat we nog even rondkijken en misschien later terug komen. We moeten toegeven je trapt er gemakkelijk in als je niet goed op let want ze pakken het wel goed aan.

We lopen door naar de ingang en wat blijkt....De Wat is NIET dicht (duh!). Bij de ingang worden we allemaal gecontroleerd op onze kleding. Tom en Nicky zijn volgens de normen niet correct gekleed en moeten dus wat lenen. Tom een lange broek en Nicky een Sarong (tot haar grote ergernis). Als ze omgekleedt zijn kunnen we entreekaartjes kopen.
Ons streven om voor de drukte uit te zijn is mislukt, want ondanks het redelijk vroege uur is het al vreselijk druk. Een drukke dag in de Efteling is er niets bij.

De tempels van de Wat zijn indrukwekkend, vooral de enorme gouden Chedi. Volgens de overlevering ligt in deze Chedi de borstplaat van De Buddha verborgen. We kijken onze ogen uit. Al dat goud (bladgoud) en ingelegde keramiek en dergelijke. Ondertussen zweten we ons weer een slag in de rondte want het is enorm warm vandaag.
In de grote tempel staat de heiligste buddha van Thailand: The Emerald Buddha. Deze buddha is van puur Jade (geen smaragd zoals de naam doet vermoeden). In deze tempel gelden strenge regels. Schoenen uit (dat is overal), niet met je voeten richting de Buddha zitten (dit is zo'n beetje de grootst mogelijke belediging) en NIET fotograferen. Vooral dat laatste is jammer. We proberen het natuurlijk toch, vanaf buiten, maar de foto's zijn niet geweldig. 

Nu hebben we het mooiste wel gezien en gaan door naar het Paleis.
Dit paleis is ooit gebouwd door koning Rama IV en aangepast door koning Rama V (de huidige koning is Rama IX). Het paleis zelf wordt niet meer gebruikt, hoewel sommige delen nog voor speciale gelegenheden in gebruikt genomen worden.

Na het bezichtigen van het Paleis, drinken we wat en gaan op zoek naar de rivier. Hier willen we de Ferry Express (een busdienst op het water) nemen naar Khao San (waar ons hotel is). Het duurt even voor we de rivier gevonden hebben, en onderweg worden we opnieuw aangesproken door iemand (deze beweert bij de Navy werkt). We laten hem even praten en lopen dan door zonder op z'n aanbod in te gaan. We lopen over soort marktje waar ze voornamelijk talismannen verkopen, leuk om te kijken. Na een paar minuten bereiken we de rivier en de halte van de ferry.

Het tochtje duurt ongeveer 10 minuten. We stappen uit en lopen richting ons hotel. Onderweg eten we wat. Eenmaal in het hotel willen de kids erg graag zwemmen, dus dat gaan we doen (het is echt warm vandaag).

Tom en Ariane willen eigenlijk nog naar Chinatown, maar Nicky en Tim willen liever blijven zwemmen. Na veel heen en weer gepraat besluiten we in het hotel te blijven.
Achteraf gezien een prima beslissing want na ongeveer anderhalf uur gaat het ongelofelijk hard regenen.

De regen gooit deze avond echt roet in het eten. We willen eigenlijk vanavond in een restaurant eten op de 77ste verdieping, maar in deze regen kun je natuurlijk niets zien van het uitzicht. We besluiten dan maar in het restaurant te gaan eten dat aan ons hotel vast zit.
Na het eten in het eindelijk droog, dus we gaan toch nog een eindje lopen. Jammergenoeg begint het al snel weer te regenen. We proberen het nog met nieuw gekochte paraplu's maar dat loopt toch niet zo lekker. Dus gaan we maar wat drinken in de bar van ons hotel.
Nicky en Tom gaan bogglen en Tim en Ariane gaan DS'en en het blog updaten.

Dag 11: 22 Juli - Chiang Mai - Bangkok

Vandaag gaat een rare dag worden. Want vandaag vliegen we om 7 uur 's avonds terug naar Bangkok.
Het voordeel is dat we wel enigszins uit kunnen slapen. We gaan 'pas' om 9.15 uur ontbijten. Na het ontbijt gaan we naar de kamers om de laatste spullen in te pakken en om de koffers te laten ophalen. Als dat eenmaal gedaan is gaan we op pad.

Het programma van vandaag is kort. We willen naar Wat Chedi Luang, dit is de tempel die Tom bedoelde. Maar voordat we daar naartoe gaan, willen we eerst naar een computermall. Dit winkelcentrum is geheel gericht op computers en aanverwante artikelen. Uiteindelijk valt het erg tegen en zijn we snel uitgekeken. 

Oke op naar Wat Chedi Luang. Een tuktuk brengt ons er heen voor 60 Baht.
Dit is inderdaad de goede tempel, gelukkig maar. De 17 jaar hebben wel hun impact gehad op de kleur. Daar waar wij in onze gedachte een rode (bakstenen) chedi met witte accenten in gedachte hebben, is het nu een beetje zwart uitgeslagen. Uitlaatgassen hebben geen goede invloed gehad. Maar dat neemt niet weg dat de Chedi uit 1300 nog steeds heel indrukwekkend is. Het is overigens ook een opleidingscentrum voor monniken en je kunt er als je wilt van gedachte wisselen met de aanwezige monniken. Wij maken hier geen gebruik van, maar het is wel een interessante optie.

Na het bezichten van de tempel gaan we op zoek naar een plekje om wat te eten. Tijdens het lopen zien we dat ons hotel helemaal niet ver weg is. En we besluiten die kant op te lopen. Onderweg vinden we een tentje om wat te eten. En aangezien Tom z'n darmen nog een beetje opspelen en de kinderen geen rijst willen tijdens de lunch, wordt het een tentje waar ze ook hamburgers hebben.
Na de lunch lopen terug naar het hotel, onderweg besluiten Tom en Tim om te gaan zwemmen en Nicky en Ariane gaan ergens wat drinken en internetten (blog updaten en post bij werken). Om half 5 spreken we af in de Lobby.

Na het zwemmen en internetten halen we onze koffers op, terwijl Tom op zoek gaat naar een Songthaew, die ons naar het vliegveld wil brengen. Al snel vindt hij er één die ons voor 150 Baht (is ± 3,75 euro) naar de luchthaven brengt.

Het inchecken gaat echt razend snel en ondanks dat we met 15 minuten vertraging vertrekken, landen we precies op tijd. Het wachten op de koffers duurt bijna net zolang als de vlucht...
Nu op zoek naar een taxi. Dat gaat gelukkig snel, want je meldt je bij een poortje en je krijgt een chauffeur toegewezen, dus iedereen omstebeurt en eerlijk. Voor 500 Baht worden we naar ons hotel gebracht. De rit duurt lang en we zijn allemaal blij als we er zijn.

Het is op het eerste gezicht een leuk hotel, leuk ingericht en niet zo heel groot. Nog even internetten en beneden in de bar wat drinken en dan lekker slapen.

Dag 10: 21 Juli - Chiang Mai - Mahout voor één dag

Vanmorgen worden we om 9 uur opgehaald door onze gids van vandaag. We gaan vandaag Mahout (olifanten trainer/verzorger) spelen.
Voordat we naar het olifantenkamp gaan, gaan we eerst fruit kopen op de lokale markt (geen buitenlander te zien hier). Onze gids koopt bananen en watermeloenen om straks aan de olifanten te geven.

Na een uurtje rijden komen we in het kamp aan. Voordat we naar de olifanten gaan moeten we ons eerst omkleden. We krijgen mooie blauwe pakjes aan. Na het omkleden krijgen we les in de basis commando's.
Deze commando's moeten we goed uit ons hoofd leren want die hebben we straks nodig om de olifant te berijden.

Tijd om de olifanten te ontmoeten. Wat een enorme beesten zijn dat zeg. Groot en nog eens groot.
We maken kennis met de verschillende olifanten door ze te voeren. De gids van een andere groep mensen (een stuk of wat Fransen en Amerikanen) geeft uitleg. Eerst doen de olifanten wat trucjes, ons op twee slurfen laten zitten enzo. Wel leuk maar hier komen we niet voor.

Dan is het tijd voor het echte werk. Een korte cursus olifant besturen. Iedereen wordt om de beurt uitgenodigd op de olifant te gaan zitten (in de nek van de olifant - niet in een bakje). Eerst zeg je Yok ka en geeft een schopje tegen zijn poot. Hierdoor tilt zij die op en kun je omhoog klimmen. Bij sommige mensen gaat dat soepeler als bij andere. Nicky en Tim gaan eerst, daarna Ariane (al minder soepel) en Tom gaat als laatste. Tom vindt het echt doodeng en durft er niet meer af. De mahout geeft de olifant het commando om te gaan liggen zodat Tom er makkelijk af stappen. Voor Tom is het daarmee klaar, hij besluit op de grond te blijven. Ariane, Nicky en Tim gaan om de beurt weer de olifant op om de verschillende commando's te oefenen. Als we klaar zijn met oefenen is het tijd voor de lunch.

Na de lunch gaan we rijden. Ariane op één olifant met achterop de rug (veilig in op een bankje) Tom. Nicky en Tim op een andere olifant, Nicky mag als eerste 'sturen'. Tim zit achterop op een deken. Twee echte Mahouts lopen met ons mee.

De olifant van Nicky en Tim is een beetje eigenwijs, tot grote ergernis van Nicky. Halverwege (na een kwartiertje rijden) gaan we even 'rusten', bij een uitkijktoren. Daar kunnen we de olifanten voeren en wisselen van bestuurder. Nicky is er wel klaar mee eigenlijk, dus die wil naast Tom op het bankje. Ariane gaat bij Tim 'achterop', terwijl hij gaat rijden en onze gids neemt de andere olifant (met Tom en Nicky) voor zijn rekening. Af en toe gaan we best steil naar beneden en dat is best spannend zo helemaal voorover hangend. Uiteindelijk lopen we naar een stroompje waar we de olifanten mogen wassen.

Na het wassen krijgen wij allemaal nog een douche van één van de olifanten. Nog een paar laatste foto's en lopend terug naar het beginpunt. Hier kunnen we ons weer omkleden en ons een beetje opfrissen.

Na een kopje koffie gaan we terug naar Chiang Mai. Onderweg gaat het nog even keihard regenen, maar gelukkig zitten we droog.

Terug bij het hotel gaan Tom en Ariane de inmiddels schone was ophalen. Tom en Tim gaan nog even zwemmen en Nicky en Ariane gaan douchen en lekker luieren.

's Avonds eten we mexicaans ergens in een klein restaurantje in onze straat. En later op de avond gaan we terug naar de knabbelvissen, omdat het zo heerlijk ontspannend is.