Dag 8: 19 Juli - Jungle Trek (2)

Na een nacht op de harde matjes op de grond gaan we rond half 8 ontbijten. Chai heeft ontbijt voor ons gemaakt. Hierna gaan we op weg voor onze tweede dag van de trek. 

We komen er toch al vrij snel achter dat we ons enigszins vergist hebben in de zwaarte van de trek. Tim als enige nergens last van; Nicky is heel misselijk, Tom glijdt een paar keer lelijk uit en Ariane heeft heel veel last van haar linkerschouder. Verder is het klimmen en dalen een stuk lastiger dan verwacht. Gevolg hiervan is dat we ons halverwege bij een Karen dorpje voor we gaan lunchen allemaal enorm vermoeid in slaap vallen. We slapen tot Chai het eten klaar heeft.

Iedereen eet met lange tanden omdat we allemaal enorm opzien tegen nog zo'n eind lopen.Tom en Ariane besluiten om aan Chai te vragen de trip te beeindigen want het is niet leuk meer en aangezien vakantie leuk moet zijn zien we niet in waarom we hier nog mee door zouden gaan. Voordat we dit aan Chai kunnen vertellen verteld hij aan ons dat hij voor Tom twee helpers heeft geregeld die hem gaan helpen bij de glibberige stukken; Tom heeft echt verkeerde schoenen aan.

We spreken uiteindelijk met Chai af dat we naar een groter dorp lopen (dus toch weer lopen) en de olifanten laten zitten - we hebben toch nog een hele dag verzorgen van olifanten voor de boeg, en het is sowieso maar de vraag of de olifanten rit door kan gaan in verband met de hoge waterstand van de rivier. Vanuit het grotere dorp kunnen we misschien met een auto naar Chiang Mai.

De helpers zijn echt geweldig, ze dragen de rugzak van Ariane en bijna alle slaapzakken en zwemvesten (voor het raften), later dragen ze ook nog Tom z'n rugzak. Verder helpen ze Tom zodat hij niet nog een keer uitglijdt. Volgens ons moeten ze ons maar een stel slappelingen gevonden hebben.
Na een uur met toch een behoorlijke steil naar boven en ook weer een stuk steil naar beneden, komen we in het dorp aan. Het is inderdaad groter, er is zelfs een school waar ook kinderen uit de omliggende dorpen naartoe gaan. We zijn allemaal blij dat we er zijn. De helpers krijgen een flinke fooi van ons, want die hebben ons echt goed geholpen. De conclusie van vandaag mag toch zijn, dat de familie van Doorn deze slag heeft verloren. We hebben het toch echt onderschat.

Chai komt nog even overleggen. De auto naar Chiang Mai is eigenlijk geen optie, want de chauffeur durft in het donker niet alleen terug. Dus we blijven nog een nachtje hier en morgen gaan we met de raft naar het dorp waar de auto van ViengTravel ons weer op haalt.

's Avonds kookt Chai weer voor ons. Ondertussen is Tim echt niet lekker geworden, hij heeft enorme buikpijn en diarree (niet fijn op een Thais toilet). Arme jongen.
Na het eten praten we nog wat met Chai en gaan op tijd naar bed, want we zijn echt gesloopt.